5 onderwerpen door kinderen

Ik vroeg voor de lol waar ik over moest schrijven aan mijn kinderen. Dit werden de onderwerpen:

• de grond wordt teveel bedekt met gras, gebouwen en steen
• knuffelen
• Amerikaanse tanks
• muziek
• lichaamsdelen

biochip gewist

Tijdens het doen van boodschappen, wist ik precies wat ik wilde schrijven. Tijdens het fietsen, 13 kilometers, schreef ik hele stukken, in mijn hoofd. Tijdens het inruimen van de wasmachine alweer zoveel duizend maal, gaf ik woorden aan de gedachten.
Voor het toetsenbord weigert mijn biowoordenprocessor dienst. Alle gegevens op dit spoor zijn gewist. Komt u morgen terug, misschien.
Volgens de bijsluiter kan het misschien een tekort zijn aan vitamines. Of zou het toch zelfcensuur zijn.
Een glas water.

unplugged schrijven

Door een blikseminslag leefde ik ruim een week zonder internet thuis. Ik ben wel drie keer in de week naar de bibliotheek gegaan om mail te lezen en naar mijn blog te kijken. De derde keer was er geen tijd om iets te schrijven, terwijl de aandrang ernaar sterk was.
Ik heb ook de forums gemist waar ik deel aan neem. Maar zijn er voordelen aan unplugged?
Ik heb kunnen schrijven aan een artikel voor Blanco Regel over bloggen, ook al miste ik internet voor het doen van wat research en nazoeken van het gebruik van termen of URL's die ik wil invoegen. Het gaat dan ook wat minder snel. Zo lijkt het.
Blanco Regel is een e-zine voor zelfontwikkeling van schrijvers.

emoties in schoolland: inspiratie voor schrijvers

Leuk, kind leren over emoties, milieu, pesten en zo. maar hoe pak ik het aan zonder het te moeilijk te maken, te zwaar? hoe pas ik het aan aan de ontwikkeling van dit kind?
Als dit vragen zijn waar je een antwoord voor zoekt, kijk dan eens op deze site met leermaterialen. Voor schrijvers kan het een plaats zijn om kennis te maken met wat er in schoolland gebeurt en hoe je erop aan kunt sluiten.

de zwarte denkhoed

Misschien denk ik wel in golven, dan weer op, dan weer neer. Dan weer met de zwarte denkhoed waarmee je alles ziet wat fout gaat of kan gaan, op korte en lange termijn, dan weer met de witte hoed van optimisme, alles is mogelijk in de beste van de werelden zoals Candide mij vanuit het boek van Voltaire toeriep. Wat er van ongeremd optimisme komt lezen we in Candide ook, al moet ik zeggen, dat ik de theorie van Leibnitz persoonlijk geenszins verwerp. In beginsel is alles goed, alleen maken wij er een potje van. We zijn net kinderen die knoeien in de zandbak. Het werkt alleen wel goed om op zijn minst af en toe optimistisch te zijn en de kritiek te laten varen.
Is weer niet gelukt, en ik had mij zo voorgenomen om deze post zonder zwarte denkhoed te schrijven.