Misschien denk ik wel in golven, dan weer op, dan weer neer. Dan weer met de zwarte denkhoed waarmee je alles ziet wat fout gaat of kan gaan, op korte en lange termijn, dan weer met de witte hoed van optimisme, alles is mogelijk in de beste van de werelden zoals Candide mij vanuit het boek van Voltaire toeriep. Wat er van ongeremd optimisme komt lezen we in Candide ook, al moet ik zeggen, dat ik de theorie van Leibnitz persoonlijk geenszins verwerp. In beginsel is alles goed, alleen maken wij er een potje van. We zijn net kinderen die knoeien in de zandbak. Het werkt alleen wel goed om op zijn minst af en toe optimistisch te zijn en de kritiek te laten varen.
Is weer niet gelukt, en ik had mij zo voorgenomen om deze post zonder zwarte denkhoed te schrijven.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment