Beter en spiritueel opvoeden

Afgelopen periode ben ik bezig geweest met het boek van Luzzatto dat gaat over het pad van heiligheid. Dit is allerminst een schijnheilig pad, het gaat om echte verandering van hoe je denkt en hoe je doet. Meer dan wat je doet, hoewel dit laatste zeker niet onbelangrijk is. Immers geboden zijn geen lukrake dingen die je doet. Er steekt iets achter. Dit boek gaat over hoe je toenemend heilig kunt worden. Het is voor mij eerst pijnlijk erachter te komen dat ik toch wel erg wereldlijk ben en te zien welke fouten ik maak, om daarna begrip en waardering te voelen voor mensen die dit pad met succes bewandelen. Het vergt vooral veel zelfdiscipline om steeds goed te doen, zowel voor je omgeving als voor jezelf. Zo neig ik naar gemakzucht. Ik kan wel tevreden zijn dat ik boodschappen doe op de fiets en dat ik bijna altijd vriendelijk ben tegenover andere mensen, maar hoe vaak doe ik iets voor mijn oudere buurman, om wat te noemen? En zijn mijn gedachten bij wat ik doe wel zo goed?
Toch, ook al kom ik mijn toestand tegen zoals die nu is en is er afstand tot wat het zou kunnen zijn, ik merk in kleine dingen dat ik verander terwijl ik met mijn Chevruta de teksten doorwerk. Ik merk het bijvoorbeeld in de opvoeding van mijn kinderen. Was ik bijvoorbeed voorheen wat toegeeflijk, nu ben ik zowel geduldig als kordaat en vriendelijk, de sfeer in huis knapt er enorm van op. Op de een of andere manier ben ik veranderd van toon. De kinderen reageren er goed op.

De bron van kennis

De cursus Ethiek die ik heb afgerond heeft mij door moeilijk vaarwater heen geloodst. Het is de bedoeling van deze praktische cursus Mussar om het toe te passen op de dagelijkse praktijk. Dit is makkelijker gedacht dan gedaan. De praktijk gaf mij ruzie tussen vrienden en kennissen, probeer daar maar eens kalm en geduldig bij te blijven en de waarheid te zeggen. Al met al heeft het vertalen van deze cursus mij opgeleverd dat ik deze cursus mocht doen met studiepartner waar ik veel van heb geleerd.
Nu de cursus ten einde loopt krijg ik een leeg gevoel. Met welke kennisbron zal ik deze nu vullen? Of zal ik aan een boek beginnen tijdens de zomer Nanowrimo en zelf een bron vullen?

Blanco pagina

Blanco pagina was de naam van een site waar ik een artikel over bloggen heb gepubliceerd, alweer een paar jaar geleden. Sindsdien heb ik mijn interesse weerlegd naar vertalen van een ethische cursus naar het Nederlands, op vrijwillige basis. Mede daarom heb ik minder geschreven op mijn blog. Vaak begint het schrijven met de blanco pagina, waarop ik mijn innerlijke roersels projecteer. Voor ik het weet komt 'what's up' naar boven drijven, als een overtoon van het innerlijk rumoer. Dan ga ik opruimen en uit de innerlijke informatie clutter trek ik conclusies, haal ik de kern. Nu de rest van mijn huis nog... Tafels en vooral kasten als blanco pagina's.

Praktische ethiek make-over

Mensen die zich al aangetrokken voelen door ethiek zullen eerder een cursus ethiek doen, tsja. Het zou handig zijn als juist wie het nodig heeft het eens uit zou proberen; als een mens die neigt naar slordigheid probeert te werken aan orde, een ongedurig type oefenen gaat op geduld, een mens die vaak boos reageert oefent op verdraagzaamheid en kalmte. Het kijken in de spiegel is al een hele stap.
Ik sta voor de spiegel en kijk eens niet naar wat ik al kan, tuur naar waar het aan schort. Orde kan beter, ook regelmaat, het mag ook wat krachtiger. Maar wil ik het wel veranderen, hoe tevreden ben ik met deze mate van chaos? Toch maar naturel? Nee, want het kan beter, en dus ben ik gestart met een cursus praktische ethiek. In twintig lessen ga ik mijn zelfbeeld opschroeven.
Naturel ethiek? Nee.