Afgelopen periode ben ik bezig geweest met het boek van Luzzatto dat gaat over het pad van heiligheid. Dit is allerminst een schijnheilig pad, het gaat om echte verandering van hoe je denkt en hoe je doet. Meer dan wat je doet, hoewel dit laatste zeker niet onbelangrijk is. Immers geboden zijn geen lukrake dingen die je doet. Er steekt iets achter. Dit boek gaat over hoe je toenemend heilig kunt worden. Het is voor mij eerst pijnlijk erachter te komen dat ik toch wel erg wereldlijk ben en te zien welke fouten ik maak, om daarna begrip en waardering te voelen voor mensen die dit pad met succes bewandelen. Het vergt vooral veel zelfdiscipline om steeds goed te doen, zowel voor je omgeving als voor jezelf. Zo neig ik naar gemakzucht. Ik kan wel tevreden zijn dat ik boodschappen doe op de fiets en dat ik bijna altijd vriendelijk ben tegenover andere mensen, maar hoe vaak doe ik iets voor mijn oudere buurman, om wat te noemen? En zijn mijn gedachten bij wat ik doe wel zo goed?
Toch, ook al kom ik mijn toestand tegen zoals die nu is en is er afstand tot wat het zou kunnen zijn, ik merk in kleine dingen dat ik verander terwijl ik met mijn Chevruta de teksten doorwerk. Ik merk het bijvoorbeeld in de opvoeding van mijn kinderen. Was ik bijvoorbeed voorheen wat toegeeflijk, nu ben ik zowel geduldig als kordaat en vriendelijk, de sfeer in huis knapt er enorm van op. Op de een of andere manier ben ik veranderd van toon. De kinderen reageren er goed op.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment