kunst en kloof

Door met Linda Spanbroek te discussieren, is een idee dat al een tijdje in mijn hoofd rondwaart iets meer vorm aan het aannemen. Dit idee is dat er weinig kunst aan de Wetenschap plakt, en dat dit een belangrijke reden is, de disciplinaire scheiding tussen Wetenschap en Kunst, waardoor weinig innovatie ontstaat. Kunst kan een brug slaan tussen de Wetenschap en de praktijk. Daarvoor is een omgeving nodig waarbij beide elkaar stelselmatig ontmoeten en met elkaar praten. Juist in velden waarbij niet aan kunst wordt gedacht.
Ach, natuurlijk is er wel contact tussen beide. Dat is niet wat ik bedoel.

Word innovatief

Een oefening in logica.

(1) de zesjes cultuur is verantwoordelijk voor het ontbreken van innovatie.
(2) de minister zei het, dus is het waar.

Nummer (2) moet helaas op grond van (a) argumentum ad hominem is een drogreden en op logische gronden onjuist.
verworpen worden.
Dat wordt lastig om de eerste stelling te tackelen als er geen argument voor is.
Een uitdaging dus.
(1) impliceert dat er een verband is tussen (1a) zesjes cultuur en (1b) ontbreken van innovatie.
Hmmm.
*denkt*
(1) impliceert dat er een verband is tussen (-1a) excelleercultuur en (-1b) innovatie.
Hmmm.
*denkt*
Alvorens het model van M uit de kast te halen...
In verstand op nul, van Dudink las ik dat er een verband is tussen iets lagere cijfers en een hogere creativiteit.
Op een christelijke site over begaafdheid las ik eens dat creativiteit wordt geassocieerd met het veranderen van de input (kennis) zodat er een andere output ontstaat. Het ene kind ziet een hoop zand, de ander ziet zowel een hoop zand als ook hiëroglieven wat weer leidt tot vragen...
Het tweede kind zou dan geen hoge cijfers kunnen halen voor reproductief werk, want het geeft vreemde antwoorden.
Ergo: misschien zou een zesjes cultuur juist moeten leiden tot innovatie?

Nu begrijp ik er niets meer van. Wie heeft nu gelijk, de kennis of de macht?
Bas Haring, oordeel ik.