Ter illustratie van het woord breinmythe

In Maastricht wordt veel nagedacht over het brein. En een van de gedachtes is dat je mythes hebt over het brein. Het interessante is dat het de vraag is wie bepaalt of iets een mythe is of niet. Immers, hoe bepaal je of iets waar of onwaar is? Dan kom je al gauw verstrikt te raken in discussies over hoe je bepaalt of iets waar is of niet. Gelukkig hebben veel mensen daar geen last van. Als een vlieg op de grond ligt en niet meer beweegt is ie gewoon niet levend meer, klaar.
Maar goed, ik vind het best een goed idee, hoor, om mythes te ontkrachten, want zoals daar staat, anders gaat het onderwijs uit van iets dat helemaal niet klopt, en ook al zei Piaget dit al zo in het midden van de vorige eeuw, dat het belangrijk is dat het onderwijs meer gebaseerd is op Wetenschap en minder op opinie, het blijft belangrijk om dit bewustzijn aan te wakkeren.
Let op dat waar je vanuit gaat wel klopt.
Maar in de praktijk is er best wel wil om te luisteren naar Wetenschappers en adviezen ervan te krijgen en liefst ook praktisch uitvoerbaar en voorgekauwd alstublieft, maar hoe moet dat als je tijd tekort komt omdat je tijdens je les en daarbuiten ellenlange formulieren moet invullen? en als het onderzoekpotje al snel op is, zodat je wel weet wat je met het ene kind zou kunnen doen, na het invullen van de formulieren en de sociaal-emotioneel belangrijke activiteiten, maar niet wat je met dat andere kind moet doen, waar je toch geen tijd meer voor hebt.
Dan maar voorrang geven aan de ouders die zowel in de oudderraad als de Rotary plaats hebben. Dat scheelt als je straks voor de volgende activiteit wat tekort komt.
En hoe je zoiets in een onderzoeksopzet naar de invloed naar de werking van het brein van het ene kind versus het ander wilt gieten, lijkt mij een absolute uitdaging.
Dit allemaal ter illustratie van het woord breinmythe.

conceptueel opschrijfboekje

Het is stil, ik ben bezig met het denken over een spel. En over een boek. Als je zo aan de kant van de weg even stil staat, voor je aan een moeilijke nieuwe tocht begint, en je laat alles los, dan komen vaak erg goede ideeën zomaar naar boven. Daar heb ik in mijn hoofd een opschrijfboekje voor. Het is nauwelijks een beeld, meer een concept. Bij mij dan.

weer een boek

Regenachtig weer is heerlijk. Vrij uitzicht over stille regenachtig frisgroene straten. Natte oranje dakpannen waaronder vogels turen. De grote kastanje op afstand raakt nog net niet de bovenkant van het kozijn aan. Daarachter zie ik een klein beetje blauw door het wolkendek heen of is het wat ik wil zien? Mijn dochter wil naar de speeltuin.

Er is een bedrijf, in Denemarken, waar het personeel bestaat uit werknemers met Asperger. Er is verbazing omdat de werknemers met Asperger onderling goed communiceren. Ik ben er niet verbaasd over want het past in mijn beeld van de wereld. Ik heb gisteren een nieuw onderwerp voor een nieuw boek gevonden. Het vinden kwam door een opmerking van mijn man, waarop ik reageerde: daar moet je een boek over schrijven, er zijn veel mensen waarvan ik weet dat ze ermee worstelen, maar er is nog niets over geschreven. Dat moet jij doen. Zei hij. En dus heb ik alvast wat getypt. Misschien ga ik voor dit boek ervaringsverhalen verzamelen.

Een boek tegen verhuizen?

Een boek tegen verhuizen? Dat is misschien iets voor mijn jongste dochter. Zij vindt het hier wel goed. Ze heeft lekker een kamer naast papa en mama voor zichzelf met mooi uitzicht. Ze is haar hele leven hier geweest. Wij proberen te verhuizen, ik hoop dus dat ze dit boek niet te zien krijgt, want ze zal het wel heel graag willen lezen.

Buitenkant schilderen, binnenwerk staat stil.
stapels wensen & intuïtieve wegingscoefficienten
poep & zindelijk worden & gemak
pleeborstelpoeder in een pak
een bezichtiging in het verschiet
even wat woorden
nog veel meer gedacht

gevangen dromen

Droom & schrijven horen bij elkaar, het een is met de ogen open, letterlijk. Het ander overschrijdt iets gemakkelijker de grenzen van ruimte & tijd, kortweg ons lichaam.
In het lichaam is het licht gevangen & verlangen naar de ideeënwereld vliegt mij aan.

hoge expressie drift

Schrijven is expressie en expressie gaat over inhoud & betekenis.
Als je hoge expressie drift hebt, heb je inhoud & betekenis.
Wie heeft hoge expressie drift. Ik?

Ja, maar dat ben ik niet hoor op die foto. Nee, echt niet, ook niet met make-up.

Schrijvers verwoorden wat anderen ook denken, maar niet verwoorden. Een open deur? vind je?

een zwarte zwaan vinden

Is het mogelijk onder te presteren op een test? ja of nee? ik ken een psycholoog die nee zegt.

Het is heel simpel volgens mij, dit is een geval waarbij ik alleen een geval hoef te vinden waarin het mogelijk was en dan win ik. Hetzelfde als een zwarte zwaan vinden als ik probeer te ontkrachten dat alle zwanen wit zijn.

De theorie die dat zegt is dan niet mogelijk en is dus verworpen.

als denken wint van doen in kolkend water

Sorry, ik was weg. Ik was perplex ook omdat hetgeen wat gebeurd is in de tussentijd iets weg had van kano leren in een kolkende rivier. Ik heb dan in mijn hoofd meteen heel veel theorieën over wat ik dan wel en niet moet doen, nog voordat ik het doe, waarbij het denken regelmatig wint en ik ondersteboven hang, zodat mijn hoofd tenminste koel blijft bij de geleverde inspanning. Het verlangen naar een kolkende stroom is vooral vlak voor de zomer het grootst. Onder de douche staan dan maar en de ogen sluiten. Ik ben in de kolkende stroom en mijn gedachten winnen.

wegwijs voor de wegwijzer

De enige weg die ik wijs is de deur in tegenstelling tot de schrijver die echt is. Die wijst naar het raam. Daar is de verbeelding, niet waar je kunt lopen, maar waar je gedachten kunnen vertrekken. Niets is prettiger dan naar de hemel kijken, je ziet er wolken waar je ongestraft alle gedachten op kunt neerleggen. Angsten, hoop, verdriet...