Vanochtend gebeurde het. Ik was laat vanwege onenigheid, ik paste niet op en pakte achteloos de sleutelbos. Bij terugkomst stond ik voor de dichte deur.
De sleutel zat niet aan de sleutelbos, hij lag eraf op de grond binnen en ik stond buiten.
Ik voelde dat ik niets op mij had, geen geld, geen sleutel.
De hele verantwoording voor het huis, de kinderen, de was viel van mij af in een klap. Ik voelde mij.
De zon wierp verwarmende en bemoedigende stralen.
Wanneer heb ik voor het laast zo buiten gestaan, met niets? Voordat ik moeder was?
Ik maakte een wandeling met lege handen, belde mijn man op en ruimde de tuin op.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment